Istnieją dwa sposoby wykorzystania energii elektrycznej do ogrzewania zasilacza:
Elektrody molibdenowe używane są w większości zastosowań. Elektrody instalowane mogą być pionowo przez dno kanału lub poziomo przez ściany boczne. Doświadczenie pokazuje jednak, że najlepsze rezultaty daje instalacja pozioma przez ściany boczne.
Długie elektrody zainstalowane mogą być w pewnej odległości od siebie, dzięki czemu prąd przepływa od jednej elektrody do drugiej wzdłuż długości kanału. Alternatywnie, krótkie elektrody zainstalowane mogą być po obu stronach kanału, dzięki czemu prąd przepływa przez kanał z jednej strony na drugą.
We wszystkich przypadkach, zasilanie elektrod zapewnione jest przez kilka małych lub średnich transformatorów. Poszczególne jednostki tyrystorowe zapewniają bezstopniową zmianę napięcia dostarczanego przez każdy transformator. Elektrody podzielone są na strefy kontrolne, a w wielu przypadkach w każdej strefie używany jest więcej niż jeden transformator.
Ponadto, w obszarze misy dostępna jest funkcja uziemiająca bezpieczeństwa. Palniki pomocnicze zapewnione są do ogrzewania całkowicie elektrycznych elektrodowych zasilaczy, wykorzystując gaz lub olej lekki. Te same palniki są następnie zachowywane w celu użycia w przypadku przedłużającej się awarii zasilania.
Elektrody molibdenowe używane mogą być w bursztynowym i zielonym szkle sodowo-wapniowym bez powodowania jakichkolwiek problemów. Jednak, w przypadku niektórych kompozycji szkła sodowo-wapniowego i typu flint, złożone reakcje chemiczne między szkłem a elektrodą molibdenową mogą prowadzić do tworzenia się pęcherzy i sporadycznego powstawania ciemnych smug na szkle. Elektrody mogą być również stosowane w zasilaczach ogrzewanych gazem lub na końcach roboczych w celu zwiększenia mocy.